Throwback

Alsof het gisteren was toen ik 3 testen na elkaar deed om zeker te zijn, hele dagen misselijk van mijn bed naar de zetel en terug strompelde. Leefde op beschuiten en van al de rest moest maken dat ik boven het toilet hing. Het me geen hol kon schelen hoe ik eruit zag om buiten te komen, alles en iedereen stonk, leerde omgaan met mijn hormonen alsof ik opnieuw aan het puberen was. Mijn lichaam zag veranderen en hier mee moest leren omgaan. 12 weken lang (!!) moest zwijgen, want "je weet nooit".

Ik dacht het er allemaal even bij te pakken, deze bijwerkingen. Op dat moment voelde het toch niet zo. Alsof je 3 maanden lang van 's morgens tot 's avonds met een kater rondloopt omdat je wijn met de flessen lijkt gedronken te hebben. Maar zoals de meeste mama's zeggen, ben ik dat gevoel vreemd genoeg al (bijna) vergeten.

Op dit moment ben ik 27 weken zwanger, tellen in weken. Ook ik heb hier nu eindelijk een inzicht in gekregen. Wanneer er voordien zwangere vrouwen mij met trots vertelde hoeveel weken ze al waren, ging dit gepaard met een zelfzekere 'aah' en enthousiaste 'ooh' terwijl ik hier totaal geen idee van had.
Nog 3 maanden kunnen we ongepland en impulsief genieten. Daarna zullen we nog steeds genieten, misschien zelfs meer maar op een andere manier.

Omdat ik leerkracht ben in het kleuteronderwijs, moest ik meteen stoppen met werken. Ik geef nog enkele uren les in de lagere school, maar daarbuiten heb ik dus genoeg tijd om me volledig te focussen op de komst van ons klein meisje. Of ik me verveel? Absoluut niet! Ik heb dagen dat ik zin heb om de hele dag het mysterie en drama achter 'A' in Pretty Little Liars te achterhalen. Maar ook dagen dat ik mijn creatieve geest aan het werk kan zetten om allerlei dingen te maken voor haar. Benieuwd? Stay tuned!