vrijdag 14 april 2017

Nesteldrang en materniteitskoffer

Op dit moment ben ik 31 weken zwanger. Ik rol mezelf al kreunend uit bed, ga naar beneden, maak mijn ontbijt klaar en plof neer in de zetel om daar verder rustig wakker te worden met een aflevering PLL. Tegenwoordig mijn dagelijkse routine. Ik geniet de laatste weken meer dan anders van 'niks moet, niksen mag' aangezien ik me er heel bewust van ben dat dat binnenkort verleden tijd is. En toen gebeurde het...

Ik keek rond naar alles in huis en werd onrustig. Dus haalde ik het poetsmateriaal boven en een halve dag later rook het hele huis naar javel. Jep, 't is zo ver. Nesteldrang. Ik word onnozel van alle zichtbare rommel dat hier blijft rondslingeren en het liefst van al zou ik willen dat de geur van javel hier in huis weken bleef hangen. Verder probeer ik toch nog wat rommel te negeren en vrolijk verder te niksen. Hoewel er nog een paar dingen zijn die ik graag nog in orde wil hebben voor ze er is. Zoals de schommelstoel die al een tijd uit elkaar ligt, klaar om geschilderd te worden. Spullen die hier liggen om een muziekmobiel te maken, ik wil ook nog een babynestje maken,... we zullen wel zien wat er nog van in huis komt.

Gelukkig is er wel iets wat (al wel even) klaar staat. Mijn materniteitskoffer. Te vroeg? Lach maar! Liever te vroeg dan te laat. Ondertussen is de inhoud ervan ook al 10 keer veranderd. Voor ik begon in te pakken probeerde ik hier en daar te zoeken naar wat er allemaal in zo'n koffer moet zitten. Ik maakte een checklist die ik graag met jullie deel. Je kan er maar iets mee zijn! Erover? Dat kan. Maar ik steek het op mijn opvoeding. Wanneer wij vroeger met het gezin op reis vertrokken begonnen ze ook al goed op voorhand de koffers te pakken, met een checklist erbij. Heel handig, overzichtelijk en zo veel rust dat dat brengt! Misschien zitten er zaken in die ik totaal niet nodig ga hebben of ontbreken er dingen op mijn lijstje die noodzakelijk zijn. Dat zullen we dan allemaal ondervinden!

De kriebels en lichte zenuwen kwamen voor de eerste keer toen mijn tante ons afgelopen weekend succes wenste met de bevalling, omdat we haar waarschijnlijk niet meer zien tot dan. Ook wanneer we op controle gingen en een 3D-echo in onze handen kregen was heel intens. Na maanden een vaag mensje te zien trappelen en bewegen, werd het nu veel echter en kunnen we ons al een beetje haar gezichtje voorstellen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten