Mijn bevallingsverhaal

Als je wil horen hoe mooi en fijn een zwangerschap is, moet je niet bij mij zijn. Maar bevallen is toch wel het mooiste wat mij ooit overkomen is.

"Je gaat dat zien, ik ga bevallen op mijn verjaardag!"

- Maar Lisa, dat is toch het mooiste cadeau ooit zeker!
- Dat zou nu toch wel heel straf zijn als dat gebeurd he.
- Och, dat gaat niet gebeuren, dat is nog veel te vroeg.
- Volgens mij ga jij de 40 weken niet halen.

Vrijdagvoormiddag, 19 mei. Mijn dagen bestonden uit eten, rusten, wachten en het enige actieve wat er nog van af kon was een korte wandeling met de hond. Die voormiddag had ik nog rustig alles gepoetst. Tegen de middag was ik stik kapot, ging ik in bad en waggelde daarna naar de zetel.

Ik probeerde wat te slapen maar dit lukte niet, dus scrolde ik even door Instagram en begon in mezelf uit te tellen (voor de zoveelste keer) hoe lang het voor de baby nog zou mogen duren voor het een ideaal moment was om geboren te worden.

En toen voelde ik iets. Het was duidelijk niet het zoveelste schopje tegen mijn blaas. Niet pijnlijk, maar ik stond recht en ging naar de keuken. Daar stond ik dan, ineens in een plas water. Alsof het iets van niks was. Het enige wat ik kon denken was dat ik juist alles gepoetst had en dus moest maken dat ik een dweil had om op te gaan staan. Ik probeerde het water wat op te kuisen maar het bleef komen.
In alle rust en kalmte belde ik mijn vriend die nog aan het werken was om te vragen wanneer hij klaar was.

- Mijn water is gebroken.
- Zijde gij nu serieus? Meende gij da nu echt?

"Ja alles loopt er uit, kom naar huis maar voorzichtig rijden he!" En daarna verwittigde ik het ziekenhuis om te zeggen dat we eraan zouden komen. Ik ging nog even in de douche om mijn benen af te spoelen maar dat had niet veel zin want 2 minuten later stond ik terug in een plas water.

Onderweg naar het ziekenhuis begonnen mijn weeën. Om de 5 minuten en ook al vrij hevig. Ik ging dit niet kunnen zonder verdoving, dat had ik in de auto al door. In het ziekenhuis werden de weeën al snel heviger en pijnlijker.

- Ik kan dit niet. Ik ga dood.

Gelukkig kreeg ik mijn verdoving en vanaf toen werd ik zo rustig. We keken nog naar televisie en om de zoveel tijd kwamen ze controleren hoeveel ontsluiting ik al had. Mijn weeën voelde ik niet meer. Ik was zo benieuwd om haar eindelijk te ontmoeten. Zo nieuwsgierig naar hoe ze eruit zou zien.
De uren vlogen voorbij en ondertussen was mijn vriend in slaap gevallen. Dus ik besloot ook maar even een dutje te doen.

02u20

Ik werd wakker en voelde wat druk beneden. Toen ze kwamen kijken bleek haar hoofdje al zichtbaar te zijn. De vroedvrouw en de assistent van de gynaecoloog maakte alles klaar voor de bevalling. Eindelijk was het moment daar.

En alsof het niks was, lag er na een kwartier persen een huilende baby op mij. Onze kleine baby. Zo perfect, zo volmaakt en zo'n schattig meisjesweentje! Zo hulpeloos. Ze kon niet lang blijven liggen want aangezien ze 4 weken te vroeg geboren was, moest ze meteen naar de couveuse. Er waren geen problemen, maar dit hadden ze ons al gezegd van het moment dat we in het ziekenhuis aankwamen.

Hartverscheurend, want daar blijf je dan achter in je bed. 8 maanden lang veilig bij mij, en dan plots weg. Mijn vriend was meegegaan en ik lag dus alleen te wachten op het moment dat de vroedvrouw mij kwam helpen. Verschrikkelijk.
En nu begrijp ik alle ouders. Want toen ik eindelijk ons meisje zag, werd ik overvallen met zo'n bijzondere vorm van liefde waarvan ik niet wist dat ik het in mij had. Een kind op de wereld zetten is écht het mooiste wat er bestaat. Ook ben ik zo trots op mijn vriend. Want ook al maakte hij het allemaal mee vanaf de zijlijn, hij heeft mij zo goed gesteund op elke moment en is zo kalm gebleven de hele tijd!

Ik weet dat er mama's zijn die een verschrikkelijke bevalling hebben doorgemaakt maar ik heb zo'n heimwee naar die van mij. Ik zou het 10 keer opnieuw willen doen! En ook al heb ik een verdoving gehad, ik heb het ook heel bewust ervaren en ben ook heel vlot hersteld!

En gelukkig was het net de dag voor mijn verjaardag. Zo moeten we onze eigen speciale dag toch niet delen ;-) dat worden dure dagen voor de papa!